Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Ieder jaar op 8 maart vieren we het gevoel van solidariteit en strijdbaarheid van vrouwen over de hele wereld. Aangezien tegenwoordig iedere dag een speciale dag is, denk aan de Dag van de City marketing (24 januari), de Anti Dieetdag (6 mei) en de Dag van de Coach (4 juni), kun je de waarde hiervan natuurlijk betwisten. Nu heb ik zelf een hekel aan al die bla-die-bla-die-blah, toch heeft Internationale Vrouwendag daadwerkelijk betekenis voor mij.

Het feminisme is gelukkig weer hot. De redenen hiervoor helaas dieptriest. Na Keulen werd het feminisme weer een serieus onderwerp van gesprek en zelfs de meest macho mannen riepen uit zich een feminist te voelen. Zelf heb ik daar weinig mee op. Je zou het mooi-weer-voetbal kunnen noemen, alleen als ze winnen of in je haatstraat (vrouwenrechten in een ondoordachte zucht verbinden aan de vluchtelingencrisis) passen, juich je voor de club. Evgeny Levchenko, voetballer en model, heeft zelfs een boek geschreven over man-vrouw rollen. Zijn inzichten doen mij iedere keer weer realiseren hoe belangrijk het is om te blijven strijden voor fundamentele mensenrechten voor vrouwen. Laten we even duidelijk wezen. Je kunt in mijn ogen niet alleen feminist zijn als het je uitkomt. Voordat we gaan rollen met onze ogen, geef ik mijn definitie van feminisme (je kunt maar duidelijk zijn):

Het AD publiceerde een interview met Levchenko over zijn boek. Hierin beschrijft hij de man-vrouw rollen zoals hij ze gezien heeft in Nederland. Het interview leverde een interessante beeldvorming van de 38-jarige voetballer.

Geen bier voor jou!

Naast dat Levchenko vindt dat vrouwen maar geen bier zouden moeten drinken (want; te bouwvakkerig) heeft hij nog een aantal andere bijzondere inzichten die hij met de wereld wilt delen. Als fervent bier-drinkster en klusser (niet mijn hobby maar shits gotta happen) heb ik hier natuurlijk problemen mee. Niets fijner dan een biertje drinken na het klussen namelijk! Klussen is volgens Levchenko namelijk een ‘mannelijke taak’, hij begrijpt er ook geen sikkepit van dat een vrouw zou willen klussen. Volgens hem is het onzekerheid als de vrouw dat wel zou willen. En hier wordt het natuurlijk interessant.

Zeker niet na het klussen

Een koud biertje na het klussen vind ik een heerlijke beloning na een dag hard werken. Iedere keer als ik een biertje drinken en tegelijkertijd een schroevendraaier in mijn handen heb merk ik het. Een enorme onzekerheid overvalt me. Echter hebben deze niets te maken met het feit dat ik een vrouw ben. Ik heb vele onzekerheden.. Heb ik voldoende werk deze maand? Geef ik mijn geliefden de aandacht die zij verdienen? Durf ik te gaan studeren naast een full-time bedrijf? Deze onzekerheden hebben echter niets te maken met de manier waarop ik mij tegenover mannen verhoudt. Levchenko ziet de Hollandse vrouw als zelfstandig én onzeker en de bron hiervan is volgens hem allemaal angst.

Onafhankelijkheid is een mythe.

Levchenko is natuurlijk een droeftoeter met een podium. Maar over één ding zijn Levchenko en ik het met elkaar eens. In het streven naar onafhankelijkheid en zelfstandigheid zit een hoop onzekerheid. Hij stelt “Maar het mooie van een relatie is dat je durft afhankelijk te zijn. Waarom zou je anders bij elkaar zijn? Als je elkaar niet nodig hebt?”. Het is natuurlijk klinkklare onzin dat je compleet onafhankelijk bent, het eerste woord wat ik leerde tijdens mijn opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming was interdependentie oftewel wederzijdse afhankelijkheid. In dat college werd mij niets vertelt over verfbranders en rolmaten, maar over het feit dat we elkaar nodig hebben.

Echter zit deze niet in een schroevendraaier.

Dat je niet onafhankelijk bent lijkt me logisch gegeven. Kwetsbaarheid, onzekerheid en afhankelijkheid zit echter niet in een schroevendraaier. Zogenaamde ‘mannelijke’ (of vrouwelijke) taken zijn dikke dikke bullshit. Échte kwetsbaarheid, onzekerheid en afhankelijkheid hebben niets te maken autorijden, bier drinken of klussen maar met je emotioneel open durven stellen voor de ander. Je bloot te geven, je diepste angsten, verlangens en dromen delen met hem of haar. Je durven geven aan een ander, juist als je bang bent wat diegene zal doen met je ziel. Zulke openheid verlangt veiligheid. Dat je niet bang hoeft te zijn dat een ander je opzettelijk kwetst of roekeloos omgaat met je belangen en gevoelens. Dat je ruzie kunt maken zonder dat je bang bent dat de ander je verlaat, je niet meer leuk zal vinden of wrok koestert. Ook als het even zeer doet.

De valhelm wordt niet bijgeleverd.

Deze emotionele veiligheid is geen given. In het leven en de liefde, man-vrouw relaties, vrouw-vrouw relaties en man-man relaties zullen alle grenzen en het gevoel van veiligheid onderzocht en onderhandelt moeten worden. Je krijgt er ook geen valhelm bij (die kun je wel kopen bij de bouwmarkt, voor als je gaat klussen, dat scheelt). Voor veel vrouwen in de rest van de wereld is emotionele veiligheid helemaal niet zo’n issue. Zij moeten eerst vechten voor hun fysieke veiligheid. Vrouwenbesnijdenis, verkrachting als oorlogswapen, eerwraak en tal van andere, toch echt vrouw-gerelateerde, vormen van geweld zijn aan de orde van de dag. Als ik in een ander land gewoond had, had ik me minder druk gemaakt om de wage-gapof het feit dat er weinig vrouwen op topposities zijn maar of ik wel kan studeren ja of nee, of alleen met toestemming van mijn man het huis mag verlaten. Dit kleine testje liet zien dat ik vandaag al 10 wetten heb gebroken als ik ergens anders had gewoond. En daar staan we stil bij op Internationale Vrouwendag. Het blijft het vieren van vrijheden en blijven strijden voor deze mensenrechten, overal te wereld. Daarbij is iedere strijd anders, van inhoud, belang en grootte. Échter is het wel onze strijd, van mannen en vrouwen overal te wereld. En die verandering begint tussen de oren, elkaar zien als gelijkwaardige mensen, om elkaar pas later te aanschouwen als man of vrouw en ieder ander volgend labeltje. Met of zonder schroevendraaier.