Nu het einde van een cyclus is gekomen, maak ik mij klaar voor een nieuw begin. Maar niet zonder de Maasgod te danken en mijn Nieuwe Maan Intenties te zetten voor de tweede helft van 2018.
Wat is er veel gebeurd de afgelopen 6 manen, zeg! Met 130 brujas zette ik in de eerste helft van 2018 mijn intenties tijdens de New Moon Intention Challenge. Nu kijk ik met dankbaarheid terug op de eerste 6 manen van 2018.
Mijn afspraken vielen deze zaterdagochtend in het water. Het had niet beter uit kunnen komen. Het is 29 graden en ik snak naar een moment van stilte in de stad. In de tuin zet ik mijn gedachtes op papier. Mijn intenties voor de tweede helft van het jaar komen helder tot mij. De droom die ik vannacht had geeft mij visie; nog veel meer op mensen afstappen en verbinding aangaan.
Slaylisting!
De komende periode ga ik mij richten op exposure, rootwork en kwetsbaarheid. Langzaam vloeien de woorden en kleine tekeningetjes op het papier van mijn paarse notitieboek. Ik houd nooit een echt book of shadows bij. Al mijn aantekeningen verspreiden zich over talloze bierviltjes, ringbandjes en collages. Dat werkt voor mij.
Terwijl ik kijk naar mijn intenties van het eerste half jaar wordt ik overspoelt door een golf van dankbaarheid. In tijden heb ik mij niet zo goed en krachtig gevoeld. I’m at ease.
Gister had ik al de rozenknopjes van mijn bos bloemen geknipt. Nu is het tijd om ze naar de Maasgod te brengen. Ik stop mijn tas vol met kruiden, tarotkaarten en water. Het nieuwe album van Florence + the Machine fluistert door mijn oordopjes en ik wandel met de zon op mijn gezicht richting de Veerhaven.
Wat is Rotterdam toch mooi!
De terrasjes zitten vol met ontbijtende toeristen. Ik zweef op mijn teenslippers door het verkeer. Aan mijn favoriete kade voor het Wereldmuseum strijk ik neer. Ik kijk naar de Maasgod en de skyline. Ik voel mij nederig en intens dankbaar dat ik hier woon. De bijvoet die ik heb meegenomen strooi ik als eerste offer uit in het water. Ik vraag de Maasgod om bescherming en voorspoed voor de komende periode. De witte roosjes die ik heb verzamelt geef ik als teken van dankbaarheid en respect. Ik denk na en sta stil bij alles wat ik heb ontvangen. De warme wind glijdt langs mijn wangen en zachtjes wellen de tranen op. Het is goed zo. Er heeft zoveel mogen rijpen. Een periode van rust en reflectie is nu gekomen.
Zachtjes fluister ik de Maasgod een gedicht toe;
“Zeg Rotterdam, zie je ons gaan..
Zie je ons wankelend op je kades staan?
Heel de kust weet van jouw levenslust..
Want het is hier dat de Maas de Rotta kust.”
uit: Maasgod x Rottenimf
In stilte en dankbaarheid keer ik terug naar huis.
x-Atropa
Urban Witches Rotterdam
instagram.com/urbanwitchesrotterdam
